[...] Την ίδια χρονιά (1912) ο ποιητής, αφού μάλιστα επιστρατεύτηκε στους Βαλκανικούς πολέμους, έγραψε τα ποιήματα «Δέηση», «Θεσσαλία», «Προσευχή για τα Γιάννενα» και «Μαβίλης». Είναι προφανές, ακόμα και από τους τίτλους των ποιημάτων ότι ο εθνικός αγώνας για την απελευθέρωση της Ελλάδας τον είχε συγκλονίσει και τον είχε εμπνεύσει. Ενδεικτικά στο ποίημα με τον τίτλο: «Μαβίλη», διαβάζουμε:
Το μεγάλο
κορμί σου ομπρός στα Γιάννενα
και ο
λογισμός Σου, κορυφή των κρίνων
ας είναι
αρχή ν’ ανοίξει διάπλατα
του οχτρού,
για να μπει το άνθος των Ελλήνων.
κι ας σου
κάμουν οι νιοί το νεκροκρέβατο
με των
δαφνών κλαριά και με των σκίνων
να σε φέρου,
ωραίε κι άσπιλε Ήρωα
σα λείψανο
άγιο μπρος στην Άγια Πύλη
Του στρατού
της Ηπείρου όλα ας σκύψουνε
να σου
αγγίξουν το μέτωπο τα χείλη
Απλός
στρατιώτης κ’ εγώ, σκύβω δίνοντας
τον ύστερο
ασπασμό σ’ Εσέ Μαβίλη!
 |
| Domenica del Corriere 16/23 Mar 1913 [αναρτήθηκε από Stephan Dimos] |
Στο ποίημα
«Γιάννενα» η προσδοκία της απελευθέρωσης των ελληνικών πληθυσμών, προσλαμβάνει
το χαρακτήρα παιδικού ονείρου που επιτέλους εκπληρώνεται.
Θλιφτό
ξανάρθε τ’ όνειρο τ’ αθώο – το παιδιακίσιο
Νανούρισμα
της μάνας μας στις κούνιες μας, τα βράδια:
«Κοιμήσου,
το παιδάκι μου, κ’ εγώ θα σου χαρίσω
την Άρτα με
τα Γιάννενα, τη Χιό με τα καράβια»
[….]
Στο ποίημα
«Μνημόσυνο», που ανήκει στη συλλογή «Επίνικιοι Α΄», ο Σικελιανός επανέρχεται
προτάσσοντας την ιδιότητα του στρατιώτη.
Ίσκιοι του
Σαρανταπόρου, όπου βράχοι
από τον
Όλυμπο ως την Αϊτοράχη
ξυπνάτε και
σαλεύετε οι πεσμένοι
Δεχτήτε ω
άγιο , στης νυχτός τα σκότη,
μνημόσυνο
από ’νανε στρατιώτη
που δέεται
με ψυχή γονατισμένη!__________________________
Διαβάστε περισσότερα, εδώ: http://www.ellinismos.gr/content/%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-0
 |
| Άγγελος Σικελιανός (1884-1951) |
