Εκδήλωση αποκαλυπτηρίων της προτομής του νεαρού Κύπριου αγωνιστή Μιχαήλ Στιβαρού

Εκδήλωση αποκαλυπτηρίων την Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013 στο πάρκο Κατσάρη

Ο Δήμος Ιωαννιτών, σε συνεργασία με την οικογένεια του Κύπριου ήρωα Μιχαήλ Στιβαρού ο οποίος έπεσε ηρωικά στις μάχες του Μπιζανίου, τον Δεκέμβριο του 1912, για την απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων, διοργανώνει εκδήλωση αποκαλυπτηρίων προτομής, την Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013, μετά το πέρας της παρέλασης και ώρα 13.30, στο παραλίμνιο Πάρκο Κατσάρη (περιοχή Σκάλας).

Ο Μιχαήλ Στιβαρός γεννήθηκε το 1892 στον Πεδουλά της Κύπρου. Αποφοίτησε από το Ημιγυμνάσιο Λεμεσού και από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1911 και ήρθε στην Αθήνα για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Με την έναρξη του Α΄ Βαλκανικού πολέμου και πριν πραγματοποιήσουν την συνέλευσή τους οι Κύπριοι φοιτητές στην Αθήνα για συμμετοχή τους στον αγώνα, ο εικοσαετής φοιτητής Μιχαήλ Στιβαρός είχε ήδη υποβάλλει αίτημα και είχε καταγραφεί στους καταλόγους του Ελληνικού Στρατού, ως εθελοντής. Τοποθετήθηκε στο 1ο Τάγμα του Ανεξάρτητου Συντάγματος Κρητών, μαζί με άλλους Κύπριους, το οποίο ξεκίνησε για το μέτωπο στις 23 Οκτωβρίου 1912.

Από το μέτωπο ο Μιχαήλ Στιβαρός έγραφε σε παλιό καθηγητή του, στο Ημιγυμνάσιο Λεμεσού: «Ό,τι αισθάνομαι τας ημέρας αυτάς που έγινα   στρατιώτης δεν το ησθάνθην ποτέ. Αισθάνομαι ότι εδιπλασιάσθη το σώμα μου και η ψυχή μου. Είμαι ακούραστος μεθ’ όλον τον βαρύν οπλισμόν. Η κυπριακή φοιτητική ομάς να είστε βέβαιος ότι θα τιμήσει και πατρίδα και γονείς και εκπαιδευτήρια, από τα οποία εδιδάχθημεν τον μέγα πατριωτισμόν……..».

Έλαβε μέρος στις καθοριστικές μάχες Πεστών και Αετοράχης και κατά τους επίσημους καταλόγους του υπουργείου Στρατιωτικών έπεσε ηρωικά στις μάχες του Μπιζανίου στις 5 Δεκεμβρίου   ή σύμφωνα με άλλες πληροφορίες στις 16 Δεκεμβρίου 1912.

Με την ευκαιρία του εορτασμού της εκατονταετηρίδος  από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων η πόλη μας, με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και σε συνεργασία με τους συγγενείς του, αποτίει ελάχιστο φόρο τιμής στον 20ετή ήρωα Μιχαήλ Στιβαρό και καλεί όλους τους συμπολίτες μας να παρευρεθούν στη σεμνή εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων της προτομής του, η οποία βρίσκεται δίπλα από την προτομή ενός άλλου Κύπριου ήρωα, του Δημάρχου Λεμεσού Χριστόδουλου Σώζου ο οποίος έπεσε επίσης ηρωικά στις μάχες του Μπιζανίου στις 6 Δεκεμβρίου 1912.

Πηγή: ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ

«ΗΠΕΙΡΟΣ: Από την απελευθέρωση στο Αλβανικό έπος», από τον σύλλογο Ηπειρωτών Ηλιούπολης

Ο Σύλλογος Ηπειρωτών Ηλιούπολης, επ' ευκαιρία του 'Επους του 40, 

την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013, ώρα 20:00' 

παρουσιάζει την λαϊκή παράσταση: «ΗΠΕΙΡΟΣ. Από την απελευθέρωση στο Αλβανικό Έπος»,

στο θέατρο του Δημαρχιακού μεγάρου Ηλιούπολης, Σοφοκλή Βενιζέλου 114 και Πρωτόπαππα.

ΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΕΠΟΣ
Όλος ο κόσμος έλαμπε σαν μια νεροσταγόνα στα πόδια της Πίνδου

ΚΑΙ ΞΑΦΝΟΥ
Τα όρνια μοιράζονται ψηλά τις ψίχες του ουρανού.
Τα κοράκια κάτι κράζανε τ' ανήσυχα
στα κυκλογυρίσματά τους,
και ψηλάθε ξαγνάντευαν γυπαετοί.
Κάθε παλμός, ένας θάνατος καβάλα στον αέρα.
Kάθε βροντή, ένας άντρας χαμογελώντας αντίκρυ.
Στο θάνατο-και η μοίρα ό,τι θέλει ας πει

ΗΠΕΙΡΟΣ
Τόπος ιερός, εδώ όπου ξανασταυρώθηκε η Ελλάδα,
Στην Ήπειρο όπου σκάφτηκαν τάφοι.
Και στους τάφους δε χωρούσαν οι λεβέντες.
Και μες στα σπλάχνα δε χωρούσε τόσος πόνος.
Κι ακούγονταν ντουφεκιές, αντί για καμπάνες
από τον όρθρο ως τον εσπερινό.

Οι ελληνικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν την επίθεση του εισβολέα «αμυνόμενοι του πατρίου εδάφους».

Και τα βουνά γίνονται αγωνιστές της λευτεριάς!
Ποιος είδε τέτοιο θάμασμα, παράξενο μεγάλο
να κουβεντιάζουν τα βουνά με τις ψηλές ραχούλες.
Γυρίζει ο Γερο Όλυμπος κι αναρωτάει την Πίνδο:
-Βουνό μου, γιατί θύμωσες και στέκεις βουρκωμένο;
Μήνα χαλάζι σε βαρεί μήνα βροχή σε δέρνει;
-Ούτε χαλάζι με βαρεί ούτε βροχή με δέρνει
μον' με βαρούν οι Ιταλοί με μπόμπες και με όλμους.
Μαύρα πουλιά σκεπάσανε τον όμορφο ουρανό μου,
θερίζουνε τις ράχες μου, καίνε τα έλατά μου.
-Ρίξε βουνό τις μπόμπες σου, ρίξε τις αστραπές σου
κι εγώ σου στέλνω τους αητούς, τσολιάδες και φαντάρους
να καθαρίσουν τις πλαγιές, να διώξουν τους φασίστες,
που μόλυναν τον τόπο μας, τα όμορφα χωριά μας.

Στα βουνά της Ηπείρου
«Δεν είχα δει, ούτε νομίζω πως θα δω ξανά τέτοια λάσπη στη ζωή μου.
Πάταγες στην αρχή ανύποπτος πάνω της και βυθιζόσουν. Βούλιαζες, ως τους αστραγάλους, ως τη μέση του ποδιού, ως το γόνατο-καταπινόταν όλη η μπότα σου κι αισθανόσουν πια την υγρή παγωνιά να διαπερνά ολόκληρο το σώμα σου.

Παραπατούσες, το πόδι σου δεν ξεκολλούσε, όσο και να το τράβαγες μ' όλη σου τη δύναμη και με τα δυο σου χέρια ή το 'νιωθες να σηκώνεται μόνο του, αφήνοντας τη μπότα σου στο βυθό.

Τότε φώναζες στους άλλους να σταματήσουν, να μη προχωρούν:
«Για θα χαθούμε, παιδιά, θα χαθούμε! Περιμένετε! Δεν μπορώ να βγω».
Ο πιο κοντινός σου τότε σε βοηθούσε-κι η ίδια κατάσταση άρχιζε πάλι και πάλι σε κάθε δέκα βήματα. Δεν ξέρω πόσο χρειάστηκε να περάσουμε αυτό το καταραμένο μέρος-μα μου φαίνεται πως θα κάναμε περισσότεροι από ώρα.»

Και πώς πέρασαν;

Το αίμα τρέχει πάνω στο χιόνι.
Κόκκινα ποτάμια κατεβαίνουν απ' τα βουνά.

Ο θάνατος περπατούσε μες στη λάσπη.
Απάνω στην πεσμένη πόρτα του καλοκαιριού
κουβάλαγαν τους πεθαμένους.
Και τι άφησαν πίσω τους;

Ερημωμένα χωριά, ξεροπόταμα σε μια ανελέητη κατεβασιά βομβών και καταστροφών.
Βομβαρδισμένες εκκλησιές.
Ένας άσπρος άνεμος σφύριζε
σαν τον τρελό ψάλτη που τραγούδαγε άγρια τροπάρια μες στο τουφεκίδι.
Και ο παπάς με τις μπότες του σκοτωμένου αξιωματικού
σήκωνε τα ράσα του και πηδούσε το φράχτη της λευτεριάς.

(Ένα πρώτο δείγμα, από αυτό που θα δούμε)

Συγγραφή: Χρίστος Α. Τούμπουρος
Σκηνοθεσία: Μαργαρίτα Μαραζοπούλου