"Ευχαριστώ αυτούς που κράτησαν τη Θρησκεία μου, τη Γλώσσα μου και την Εθνικότητά μου, για να είμαι Χριστιανός και να λέγομαι Έλληνας."


(Παύλος Βρέλλης)





«Δεν ήρθε πρώιμα η άνοιξη κι ουδέ το καλοκαίρι.

Χαιρόμαστε, χορεύουμε και ψιλοτραγουδάμε,

γιατί ελευτερωθήκανε, αητέ, τα Γιάννενά μας!»






«Την Ιστορία μελέτα παιδί μου,
γιατί έτσι όχι μόνο τον εαυτό σου και τη ζωή σου θα κάμεις ένδοξη και χρήσιμη στην ανθρώπινη κοινωνία,
αλλά και το μυαλό σου οξυδερκέστερο και διαυγέστερο... »
[Ιπποκράτης]





Γιάννενα (ποίημα του Θ. Δημητσούλη)



Γιάννενα

Γιάννενα όνομα γλυκό, Γιάννενα θρύλοι τόσοι
Γιάννενα με τη λίμνη σου και την κυρα Φροσύνη,
στο όνομά σου πέσανε αδέρφια μας – αχ! πόσοι...
για να σου δώσουν τη χαρά και τη λευτεροσύνη.

Γιάννενα ελπίδες, όνειρα, Γιάννενα φαντασία,
Γιάννενα το νανούρισμα και της ψυχής μας πόνος.
Γιάννενα της ψυχής παλμός, συνάμα κι οπτασία,
λύπη, χαρά και δάκρυα και της μητέρας πόνοι...

Ξύπνα και αποτίναξε τη νάρκη, τα δεσμά σου,
δώσε στ' αδέρφια σου ασπασμό, στα Ελληνόπουλά σου!
Τους Σταυραητούς της Ρούμελης, των νήσων το καμάρι,
που τους γροικούνε τα βουνά, τα βράχια, το θυμάρι...

Γιάννενα, Γιάννενα χρυσά. Γιάννενα παινεμένα
χαρείτε με εμάς και σεις τη λευτεριά χαρείτε...
Γιάννενα σ' όλη τη Φραγκιά που είστε παινεμένα
στον αντρειωμένο μας στρατό, γλυκό τραγούδι πείτε...

[Θ. Δημητσούλης]

Από το βιβλίο του Βασίλη Κραψίτη «ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ»
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ, 
έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Παραμυθιάς 1970

Η είσοδος του ελληνικού στρατού και του διαδόχου Κωνσταντίνου στα απελευθερωμένα Γιάννενα

Από την ιστοσελίδα του κ. Παντελή Στεφ. Αθανασιάδη
«ΝΕΩΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ»

«...Όλος περίπου ο στρατός είχε παραταχθή εις σειράν ολοκλήρων χιλιομέτρων, κατά μήκος της οδού και μόλις είδε τον Αρχηγόν Του εξερράγη εις παρατεταμένας ζητωκραυγάς.
Ο Διάδοχος ανέβη αμέσως επί του ίππου Του και αφού έλαβεν αναφοράν του καταφθάσαντος την στιγμήν εκείνην αρχηγού του ιππικού υποστρατήγου Σούτσου επροχώρησε βραδέως προς την πόλιν.

Της πομπής της εισόδου προηγείτο μία ημιλαρχία υπό τον Πιερράκον Μαυρομιχάλην, ηκολούθει ο λόχος των ποδηλατιστών και η μουσική και ευθύς αμέσως ο Διάδοχος, φέρων μικράν στολήν στρατηγού, σπάθην και γκέτταις.

Εις μίαν γραμμήν όπισθεν του Διαδόχου ηκολούθουν οι πρίγκηπες Ανδρέας, Χριστόφορος, ο επίδοξος Διάδοχος και ο πρίγκηψ Αλέξανδρος. Κατόπιν οι του επιτελείου Δαγκλής, Δούσμανης, Μεταξάς, Στρατηγός, Πάλλης, Στάϊκος κλπ. Ως πρωτοπορία του πεζικού ήσαν τα δύο ευζωνικά τάγματα των Βελισσαρίου και Ιατρίδου και κατόπιν τα πεζικά, το μηχανικόν, το πυροβολικόν.

Κατά την τάξιν ταύτην βαίνουσα η πομπή έφθασεν εις την είσοδον της πόλεως, ένθα ανέμενον ο Μητροπολίτης Γερβάσιος, οι αντιπρόσωποι της Ισραηλιτικής και της Τουρκικής κοινότητος, και οι ξένοι πρόξενοι.

Η ζητωκραυγή του στρατού και όσων είχον εξέλθει της πόλεως έφθασε μέχρις εκεί και μόλις επλησίασεν ο Διάδοχος ήρχισε μία έκφρων εκδήλωσις χαράς, κάτι όντως συγκινητικόν και αλησμόνητον.

«Ζήτω ο Διάδοχος»
«Ζήτω ο Βασιληάς μας»
«Ζήτω ο Ελληνικός στρατός»
ωρύετο και ανεκραύγαζεν η πυκνοτάτη και απέραντος εκείνη μάζα του λαού και ο Νικητής Αρχιστράτηγος έφερε το χέρι μέχρι του πηληκίου προσπαθών κάτω από την στρατιωτικήν του αυστηρότητα να κρύψη τα κύματα της συγκινήσεως, η οποία εχαράσσετο εις ένα αδιόρατον μειδίαμα των χειλέων Του ή ύγραινεν ελαφρώς τους γλαυκούς οφθαλμούς Του.


Η είσοδος του ελληνικού στρατού στα Γιάννενα

Οδός Αβέρωφ, πηγαίνοντας προς τη Μητρόπολη, 21/02/1913 
[στο ύψος Τράπεζας της Ελλάδος και Κεντρικού Εθνικής Τραπέζης]
φωτό: Stephan Dimos

Πρώτος ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Γερβάσιος πλησιάσας προσεφώνησεν ως εξής την Α. Υψηλότητα:

«Με παλμούς ευγνωμοσύνης, Υψηλότατε, η πόλις των Ιωαννίνων υποδέχεται τον Νικητήν Αρχιστράτηγον.
Ο γενναίος Ελληνικός στρατός δια της καταλήψεως των Ιωαννίνων απέδειξεν όχι μόνον την ανδρείαν και την αντοχήν του, αλλά και τα αισθήματα, τα οποία πλημμυρούν την ψυχήν και την καρδίαν του, ως ανταξίου των προσδοκιών της ελευθέρας και δούλης Ελλάδος.
Είθε, Υψηλότατε, ο Ύψιστος να ιθύνη τα βήματα Υμών μέχρις εκπληρώσεως πάντων των ονείρων της Ελληνικής φυλής».

Μετά το πέρας της προσφωνήσεως ο Πανιερώτατος καθώς και ο τέως πρόξενος Ιωαννίνων Φορέστης παρουσίασαν εις την Α. Υψηλότητα τον Μουφτήν Φουάτ εφέντην, τον Δήμαρχον Γιαγιά βέην, τον πρόεδρον της Ισραηλιτικής κοινότητος Μποχωράκι Χανέμ. 
Ακολούθως αφού παρουσιάσθησαν κατά σειράν οι πρόξενοι των ξένων Δυνάμεων η πομπή εξοκολούθησε την πορείαν της.

Από κάθε παράθυρον, από κάθε θύραν, από τους υπερπλήρεις εξώστας ιαχή εις χιλίους τόνους εξεχύνετο και εκυριάρχει και εβομβούσε και ωργίαζε...»


Στην είσοδο της Μητρόπολης των Ιωαννίνων


Απόσπασμα από το βιβλίο τού Σίμωνος Μολοσσού «Ιστορία τού Βαλκανοτουρκικού πολέμου 1912-13», Τόμος 2, Εκδοτικός Οίκος Δράκου

Ο συγγραφέας Σίμων Μολοσσός, εμβριθής και σοφός παρατηρητής, υπήρξε πολεμιστής τού Ηπειρωτικού Πολέμου 1912-13. Ως εκ τούτου περιγράφει παραστατικότατα και με ενάργεια τα γεγονότα όπως ο ίδιος τα έζησε.
__________________

Το σπάνιο αυτό βιβλίο μάς έστειλε από τη Χίο ο  καθηγητής και συγγραφέας κ. Λεωνίδας Πυργάρης και τον ευχαριστούμε θερμά!