"Ευχαριστώ αυτούς που κράτησαν τη Θρησκεία μου, τη Γλώσσα μου και την Εθνικότητά μου, για να είμαι Χριστιανός και να λέγομαι Έλληνας."


(Παύλος Βρέλλης)





«Δεν ήρθε πρώιμα η άνοιξη κι ουδέ το καλοκαίρι.

Χαιρόμαστε, χορεύουμε και ψιλοτραγουδάμε,

γιατί ελευτερωθήκανε, αητέ, τα Γιάννενά μας!»






«Την Ιστορία μελέτα παιδί μου,
γιατί έτσι όχι μόνο τον εαυτό σου και τη ζωή σου θα κάμεις ένδοξη και χρήσιμη στην ανθρώπινη κοινωνία,
αλλά και το μυαλό σου οξυδερκέστερο και διαυγέστερο... »
[Ιπποκράτης]





Οι τελευταίες ώρες πριν από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων

. . .
20 Φεβρουαρίου - Τετάρτη:

Μόλις χάραξε ακούστηκαν οι πρώτοι κανονιοβολισμοί από τα δυο βουνά, όπου, πριν από καιρό, είχε τοποθετηθεί ουλαμός ορειβατικού πυροβολικού, άγνωστος, μέχρι τότε, στον εχθρό. Ο εχθρός, χωρίς να το περιμένει, μόλις αντιλήφθηκε τους δικούς μας, αντιστέκεται μεν σθεναρά, μπροστά όμως στην ακάθεκτη ορμή των δικών μας, αναγκάζεται, τελικά, να υποχωρήσει.

Στις 8 το πρωί η Τσούκα, ο Άγιος Νικόλαος και η Μανωλιάσα εξέπνευσαν. Όλα τα πυροβόλα ήταν στη διάθεση των δικών μας. Επίσης είχαν συλληφθεί και μερικοί αιχμάλωτοι. Κατά τις 12 το μεσημέρι ανέρχεται στην κορυφογραμμή και το κύριο σώμα. Μαζί του ήμουν κι εγώ. Από εδώ φαίνονται πανοραμικά όλα, εκτός των Ιωαννίνων που καλύπτονταν από τους λόφους της Δουρούτης, και Σαδοβίτσας.

Στην πεδιάδα φαίνονται οι εχθρικοί καταυλισμοί. Στο δρόμο παρατηρείται μεγάλη κίνηση. Εναντίον τους βάλλει το πυροβολικό μας με επιτυχία και τους διασκορπίζει προς το Μπιζάνι και τα Γιάννινα. Κάτω στη Δουρούτη διεξάγεται μάχη από το 1ο Σύνταγμα που κατέλαβε την Τσούκα. Γύρω στη 1 το μεσημέρι κατεβήκαμε στην Κοσμηρά. Το Μπιζάνι εκβάλλει τους τελευταίους επιθανάτιους ρόγχους.

21 Φεβρουαρίου - Πέμπτη:

Θριαμβευτική είσοδος στα Γιάννινα. Τη νύχτα της 20ης προς την 21η Φεβρουαρίου ο διοικητής του 7ου Συντάγματος Ζέρβας, κατέστρωσε το σχέδιο επιθέσεως, κατά τις 7 το πρωί, εναντίον Δουρούτης και Σαδοβίτσας. Τις διαταγές επρόκειτο να μεταδώσω εγώ, ως αγγελιοφόρος του τάγματος Καλυδοπούλου.

Νύχτα απαίσια, έδαφος άγνωστο. Σκέφτομαι ότι σ' αυτό το μέρος την προηγούμενη ημέρα είχε διεξαχθεί πεισματώδης μάχη. Αναγκάζομαι έτσι να κρατώ το όπλο γεμισμένο και με εφ' όπλου λόγχη. Σωστή Οδύσσεια, μέχρις ότου βρω τον Καλυδόπουλο. Κινδύνευσα! Παρ' ολίγο, να πέσω στα χέρια του εχθρού.

Τι ευτύχημα όμως!

Ο Εσάτ πασάς, μόλις κατανόησε τη δύσκολη θέση στην οποία περιήλθε, είχε παραδώσει, άνευ όρων, την πόλη, μαζί με τη φρουρά που ανερχόταν σε 30 χιλιάδες, όχι ανθρώπων, αλλά σκελετών. Το πρωτόκολλο υπέγραψε στο Εμίν-Αγά, κατά τις 11 το βράδυ της 20ης προς την 21η Φεβρουαρίου.
. . . . . . . . . . . . . 

[Από το βιβλίο: "Επιστροφή στην Ήπειρο" το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ... >>> ]