Τραγούδι βασισμένο σε γράμμα Κερκυραίου Μπιζανομάχου προς την αγαπημένη του., που πρωτοτραγουδήθηκε πριν 100 χρόνια.
Το αποδίδει η Φροσύνη Πολίτη - Ροή (82 χρονών) συνοδευόμενη από την αδελφή της Κατίνα Πολίτη - Πηλού, τον Οκτώβριο του 2012, στους Καλαφατιώνες Κέρκυρας, στο πλαίσιο έρευνας για τα Κερκυραϊκά Δημοτικά Δημοτικά, για λογαριασμό του Πολυφωνικού Χορού Κυνοπιαστών "Γειτονία" Κέρκυρας.
Την έρευνα διεξήγαγαν οι Γιώργος Ανυφαντής και Στέφανος Πουλημένος και στην κάμερα ήταν ο Σπύρος Σκορδίλης.
Το τραγούδι αυτό ο Π.Χ.Κ. "ΓΕΙΤΟΝίΑ" αφιερώνει στην 100η επέτειο της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων.
Τραγούδι Κερκυραίου Μπιζανομάχου (Φεβρ. 1913)
To γράμμα σου το έλαβα, στο μέτωπο εδώ πέρα
και γέμισε η καρδούλα μου, χαρά όλη τη μέρα.
Στον πόλεμο κι αν βρίσκομαι, εδώ μακριά σου τώρα,
μη χολοσκάς και θε να 'ρθει, η ποθητή η ώρα.
Κάμε λιγάκι υπομονή, χαράζει η αυγούλα,
που θα σε σφίξω νικητής, περήφανη νυφούλα.
Τότες αγάπη μου γλυκιά, διπλή θά 'ναι η χαρά μας,
για της πατρίδος την τιμή και για τα στέφανά μας.
Δεν με φοβίζουν μάνα μου, οι σφαίρες, τα κανόνια,
ως με τρομάζουν οι βροχές, του Μπιζανιού τα χιόνια.
Πλήθος περιπτώσεων αλληλογραφίας πολεμιστών του μετώπου, έχουν διασωθεί και αποκαλύπτουν ενδιαφέρουσες πτυχές από το κλίμα και την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο στρατό, αλλά και τις περιπέτειες, τους πόθους και τις προσδοκίες των στρατιωτών μας.
Μια τέτοια επιστολή Κερκυραίου στρατιώτη - πολεμιστή στη μάχη του Μπιζανίου (νότια των Ιωαννίνων και λίγο πριν την απελευθέρωση της πόλης στις 21 Φεβρουαρίου 1913), με τη μορφή ιαμβικών 15σύλλαβων στίχων, διασώθηκε και έγινε τότε τραγούδι, ευρύτατα διαδεδομένο, που τραγουδήθηκε ιδιαίτερα μέχρι και τα τέλη της 10ετίας του 1940.
Έμεινε όμως ζωντανό στη μνήμη γυναικών που το τραγουδούσαν στα νιάτα τους και σε μια περίπτωση - στους Καλαφατιώνες της Κέρκυρας - το απέδωσαν μπροστά στην κάμερα του Σπύρου Φ. Σκορδίλη, πρόσφατα (τον περασμένο Οκτώβρη 2012) στα γεράματά τους, στο πλαίσιο έρευνας των Γιώργου Ε. Ανυφαντή και Στέφανου Σπ. Πουλημένου, για το κερκυραϊκό δημοτικό τραγούδι.
Το τραγούδι του ανώνυμου Κερκυραίου Μπιζανομάχου, αποδίδει η 82χρονη Φροσύνη Πολίτη - Ροή και την συνοδεύει σε δεύτερη φωνή, η αδελφή της Κατίνα Πολίτη - Πηλού.
Μια τέτοια επιστολή Κερκυραίου στρατιώτη - πολεμιστή στη μάχη του Μπιζανίου (νότια των Ιωαννίνων και λίγο πριν την απελευθέρωση της πόλης στις 21 Φεβρουαρίου 1913), με τη μορφή ιαμβικών 15σύλλαβων στίχων, διασώθηκε και έγινε τότε τραγούδι, ευρύτατα διαδεδομένο, που τραγουδήθηκε ιδιαίτερα μέχρι και τα τέλη της 10ετίας του 1940.
Έμεινε όμως ζωντανό στη μνήμη γυναικών που το τραγουδούσαν στα νιάτα τους και σε μια περίπτωση - στους Καλαφατιώνες της Κέρκυρας - το απέδωσαν μπροστά στην κάμερα του Σπύρου Φ. Σκορδίλη, πρόσφατα (τον περασμένο Οκτώβρη 2012) στα γεράματά τους, στο πλαίσιο έρευνας των Γιώργου Ε. Ανυφαντή και Στέφανου Σπ. Πουλημένου, για το κερκυραϊκό δημοτικό τραγούδι.
Το τραγούδι του ανώνυμου Κερκυραίου Μπιζανομάχου, αποδίδει η 82χρονη Φροσύνη Πολίτη - Ροή και την συνοδεύει σε δεύτερη φωνή, η αδελφή της Κατίνα Πολίτη - Πηλού.
